de laatste loodjes..

Hellowww!

Alweer een tijdje geleden dat ik wat van me heb laten horen, dus de hoogste tijd voor een nieuw verhaal!

Vorig weekend ben ik samen met Maud naar Gusterie geweest. We wilden heel graag wat doen dat weekend maar konden maar niets leuks/betaalbaars vinden, op het allerlaatste moment liepen we tegen deze aanbieding aan en eigenlijk zonder precies te weten hoe of wat vertrokken we vorige week vrijdag uit een regenachtig (lees overstroomd) Paramaribo.

De groep bestond uit 2 Nederlandse jongens, een pas getrouwd Frans koppel die hun honeymoon aan het vieren waren en uit ons twee, de gids en de chauffeur. Met z’n achten werden we samen met de bagage in het busje gepropt en daar gingen we. Bij de eerste drempel stond al als een paal boven water dat het een enerverende rit zou worden. Doordat de chauffeur bezig was de airco te fixen onder het dashboard, zag meneer de drempel niet komen en met vier wielen in de lucht vlogen we vrolijk de weg over. Oke onze aandacht had ie nu die van zichzelf nog, de, oeps sorry, als reactie beloofde weinig verbetering…

En ja hoor, verbetering hoefde we niet te verwachten, was dan ook erg blij toen we bij het punt aankwamen waar we met de boot verder konden, uhm met de boot…ja dus. Heerlijk die doeltreffende voorbereidingen…geen boot te bekennen, over een bootsman maar te zwijgen..
Eerst vond ik het nog wel grappig maar toen het ook nog begon te regenen spoelde dit mijn enthousiasme behoorlijk weg. Eindelijk kwam de boot aanzetten en toen begon de klus om mezelf in poncho en zwemvest te hijsen…ik kan je vertellen dat valt niet mee…..Uiteindelijk is het na een hoop gelach en gevloek gelukt en als een soort van ingesnoerde rolmops stapte ik de boot in, helaas ging dit door mijn kostuum niet zo soepeltjes en toen ik wilde gaan zitten verdween zelfs mijn hoofd in het zwemvest….Prettig.

Inmiddels was het al aardig donker geworden toen we per korjaal over de Saramaca rivier voeren en ik zag al vrij weinig door de poncho die telkens opwaaide en het zwemvest dat zowat tot m’n kruin kwam. Op een gegeven moment namen we een afslag en toen doken we het woud in. Dit is echt tot dus ver de geweldigste rit per korjaal allertijden. We voeren op een hele smalle kreek dwars door het woud, links en rechts alleen maar prachtige natuur. Het droomvlucht effect was compleet toen we echt onder omgevallen bomen en overhangende lianen aan het varen waren, echt schitterend. Het donkere weer maakte alles nog sprookjesachtiger dan dat het al was.

Bij het kamp aangekomen aan het eind van de kreek hebben we snel de hangmatten opgehangen (moesten we in hangmatten, uhh ja dus) en is iedereen als een blok in slaap gevallen. De volgende ochtend werden we gewekt door de gids, compleet met jachtgeweer, oja we zouden gaan jagen..! Prettig wakker worden is anders! Van de schrik bekomen gingen we op pad. Het was pas kwart over 6, dus het woud was nog aan het ontwaken. Om beesten te kunnen schieten moet je toch echt vroeger opstaan, zo bleek later. De tocht over de Savanne gaf een beeld van Suriname dat ik nog niet kende, heel droog en dor maar ook weer prachtig door het witte zand.

Oke als het jagen op het land niet lukt dan gaan we verder op het water. De kano in vishengel en pieren mee. Het vissen op het “koegat” verschilt nogal van het vissen in de Saramaca rivier. Een stekelbaarsje of een kerpel, voelt heel anders aan de hengel dan een Piranha! De eerste keer dat ik beet had werd ik zowat de boot uitgesleurd. Wat hebben die beesten een kracht, ongelooflijk! Het is me dan ook niet gelukt er een in de boot te krijgen. Onze bruidegom daarintegen moest natuurlijk nog indruk maken op zijn verovering en met halsbrekende toeren is het ‘m gelukt om de Piranha aan boord te krijgen. Beetje jammer dat ik ‘m eerst zowat rond m’n oren kreeg…
Waarschijnlijk heeft deze vis met zijn laatste adem nog snel even de anderen gewaarschuwd want het is bij deze vangst gebleven.

Terwijl wij aan het rond spetteren waren in het water deed onze Piranha dat in de vissoep en ik kan je vertellen dat ze prima smaken! Vers van de pers!
Na het eten even lekker douchen….ja dat had je gedacht! Je bent in de natuur en daar zijn dus geen douches. Oplossing, baden in de rivier. We hebben ons drie keer in de ronde gelachen en van top tot teen ingezeept zijn we zo het zwarte water in gejumpt….of je daar echt schoon van wordt is een tweede en kun je je in sommige gevallen beter niet afvragen….

De volgende dag stond er een jeepsafari op het programma, de jeep liet behoorlijk op zich wachten en toen ie eindelijk aankwam zetten had niemand eigenlijk nog zin, maar ach we zijn de beroerdste niet dus hup de jeep in en hobbel de bobbel over de savanne. Bij nader inzien was het toch wel weer heel mooi en vooral de chauffeur genoot van de safari…
Het was een super gezellig weekend waarbij Maud en ik het idee hadden dat het alleen voor ons georganiseerd was. De newly weds hadden genoeg aan elkaar en de twee jongens waren eerder naar huis. We hebben ons schandalig laten verwennen door de gids die onze persoonlijke assistent wel leek. Dat was weer even wennen toen we terug in Paramaribo waren!

Afgelopen weekend zijn we met de huisgenootjes maar White Beach geweest. Dat is een strand aan de Suriname rivier. Er zijn allemaal hutjes en palmbomen neer gezet en je krijgt echt een Caribisch gevoel als je daar bent. We hebben heerlijk gezwommen en genoten van het lekker weer. Beetje jammer dat het ultieme vakantie gevoel ruw verstoord werd door een gitzwarte lucht, van het water dat naar benenden kwam maar te zwijgen.
Gelukkig hadden we een hutje gehuurd en met een hangmat en een pak kaarten hebben we ons de rest van de middag prima vermaakt!

De stage loopt op z’n eind. Ben aan mijn laatste week begonnen. Niet te geloven dat ik er dan 13 weken op heb zitten en al 14 weken van huis ben. Als afscheid ga ik met de kinderen naar de Zoo. Ze zijn nu al niet meer te houden, zo’n zin hebben ze in het uitstapje.
Van Suriname zelf neem ik nog geen afscheid, nog drie weekjes ga ik genieten van alles wat het land te bieden heeft samen met mijn Nielsje B. Nog 1 nachtje slapen......


Liefs mar!