Paasvakantie vieren!
Door: Mar
Blijf op de hoogte en volg marjolijn
23 April 2007 | Suriname, Paramaribo
Lieve allemaal
Wat gaat de tijd toch snel! De paasvakantie is alweer voorbij en ik heb niet stilgezeten.
Dinsdag ochtend werd ik gewekt door een smsje, van Maud mijn huisgenootje die bij een touroperator stage loopt. De rivercruise was de volgende dag in de aanbieding en of ik zin had om mee te gaan…..Het idee van een hele dag lekker op het water in een boot sprak me wel aan en ik smste haar terug dat ze me in mocht schrijven.
De volgende ochtend ging ik gewapend met een handdoekje en zonnebrandcrème richting pier. Omdat de cruise niet helemaal volgeboekt was gingen Maud en haar vriend Rob (die hier op vakantie is) ook mee. Super gezellig.
Het was echt een super mooie dag, geen zuchtje wind en zeven zonnen, just the way i like it!
De eerste stop die we maakte was op Fort Nieuw Amsterdam. Eerst ff een wandeling rond het fort en daarna naar het openlucht museum. Tijdens het wandelen even gekletst met de andere toeristen die mee waren. Ik had al na 5 minuten een blok van pak en beet 100 kilo aan m’n been. Een sugar-lee hoopper look-alike vond het nodig me op de hoogte te brengen van haar gehele persoonlijke levensverhaal, en geloof me het was gedetailleerd.
In het begin kon ik nog wel vriendelijk terug lachen maar op een gegeven moment had ik het wel zo gehad dat zelfs knikken met m’n hoofd te veel moeite kostte.
Bij de gevangenis aangekomen had ik het punt bereikt dat ik haar met liefde en plezier opgesloten had in de isoleercel. Gelukkig kon ik op dat moment van haar ontsnappen…..ik bedenk me voortaan 10 keer voor ik iemand vraag wat ze van Suriname vinden…
Ondanks het getetter van Sugar-lee in m’n ene oor heb ik echt m’n ogen uitgekeken, Nieuw Amsterdam is echt heel mooi. Hup de boot in en op naar de volgende bestemming. Onderweg vond Sugar-lee het nodig om zich bonteficaal op dek in haar bikini te hijsen, dat was ook echt even teveel van het goede en zal nog lang badend in het zweet wakker worden van het beeld dat op mijn netvlies gebrand staat. Ondertussen ging ze onverstoorbaar door met haar monoloog over fotografie tegen Rob, arme jongen….
Frederiksdorp was onze volgende halte. Frederiksdorp is een plantage die in de oude staat is hersteld. Het geeft een goed beeld van hoe het plantageleven geweest moet zijn. We hebben er heerlijk geluncht en daarna hebben we onze biezen weer gepakt.
Ondertussen was het behoorlijk warm geworden en stond de volgende activiteit op het programma, zwemmen in de commewijnerivier! Er zat behoorlijk wat stroming dus iedereen moest een zwemvestje om en daarna lekker vanaf de boot in het water plonzen! Alleen Maud en ik lagen op een gegeven moment nog in het water, dobberend aan de reddingsboei. De bootsman zette de boot in z’n achteruit en daar hingen we, als twee kleine kinderen, lachend en gierend aan de boei achter de boot aan. Geweldig!
Na de laatste stop bij plantage rust en werk zetten we koers richting Paramaribo. In de stad aangekomen zagen we een drukte van belang. Het bleek wandelmars te zijn. Een beetje vergelijkbaar met onze wandel vierdaagse maar dan natuurlijk wel met een Surinaams tintje.
We hadden geluk want de mars kwam door onze straat dus we konden lekker vanaf het balkon genieten van de bonte, zingende, dansende stoet die voorbij trok. Echt geweldige sfeertje. Ik kan me een optocht herinneren door ‘t steen, die door een dreigende kater na 5 minuten al loodzwaar was, nou dat was echt peanuts vergeleken met deze tocht. De deelnemers leggen onder begeleiding van een drumband dagelijks een tocht van 15 km af. En geloof me ze lopen niet gewoon maar dansen de gehele trip uitbundig! Had spontaan zin om mee te doen..ik, als ervaren optochtloopster!
Dat weekend stond er weer een tripje op het programma, Matapica. Dit is een strand waar zeeschildpadden aan land komen om eieren te leggen. Op het eiland is voor de rest bijna niets, een hutje en een hangmattenkamp. Per boot zijn we naar het strand gevaren, eerst een stukje Commewijne rivier en daarna de oceaan op. De boottocht was super lachen, lekker hoge golven en zo nu en dan kwamen we met ons bootje echt los van het water. Bij aankomst hangmatje opgehangen en lekker gezwommen in de zee. Omdat er voor de rest helemaal niets is op het strand was er een muziekinstallatie en een salsaleraar mee. Dus na het eten de voetjes van de vloer en hebben we salsales gekregen op het strand. Daarna was het wachten tot het vloed werd. Pas bij vloed komen de enorme beesten aan land. Tot nu toe hadden we nog niet echt gelukt gehad met het spotten van dieren en ik zag het al helemaal gebeuren dat er geen enkele schildpad legdrang had. De tijd hebben we gedood met het drinken van biertjes, het hangen rond het kampvuur en het luisteren en vooral dansen op de cd van Lucky Dube die ik van de taxichauffeur had afgetroggeld.
Eindelijk was het vloed en we waren niet meer te houden. De toch werd ingezet. Muisstil liepen we achter de gids aan, geen enkel licht mocht aan. De schildpadden zijn namelijk heel gevoelig en bij een schijnsel van een lantaarn of het silhouet van een mens kunnen ze al afschrikken en niet aan land komen. Na driekwartier lopen zakte de moed me redelijk in de schoenen, nog geen spoor van een schildpad te zien. Tot het moment dat de gids zijn armen wijd deed, het teken dat hij wat zag. Iedereen moest hurken op het strand en super stil zijn. En toen hoorden we haar, scharrelend op het strand. Het was een green turtle beter bekend als de soepschildpad. En geloof me daar kun je heel wat bouillon van trekken, wat een enorm beest.
Ze was nog maar net aan land en was nog bezig een nestplaats te zoeken. Dit kan even duren en dus besloten we door te gaan. Nog geen 5 meter verder gingen de armen van de gids weer uit elkaar. Een enorm zandspoor ging het struikgewas in. En daar was een andere soepschildpad bezig een gat te graven. Even rustig wachten tot ze uitgegraven was en toen kon het leggen beginnen.Tijdens het leggen zijn de beesten in trance en kun je echt heel dichtbij komen. Ik heb zowat met m’n neus onder de schildpad gelegen en kon heel goed zien hoe de eitjes in het nest vielen. Ze komen echt om de 5 seconden eruit gefloept en het lijken net pingpongballetjes. Daarna gooit ze het nest dicht en camoufleert ze het met takken en zand, daarna gaat ze terug naar Afrika.De eieren worden door de zon uitgebroed. Prima vangst dus twee schildpadden, tevreden ging iedereen in z’n hangmatje om lekker te slapen.
De volgende dag gingen we terug naar huis, we hoorden ons vervoer al aankomen maar zagen nog niets, even later zagen we het zand opstuiven en daar kwam ie uit de lucht gevallen, de helikopter. Echt super gaaf met 3 tegelijk werden van het strand naar de stad vervoerd. Wij waren als laatste aan de beurt, Sabrina, Igrid en ik. Iedereen werd geïnstalleerd en kreeg een koptelefoon op zodat we onderweg met elkaar konden praten. Het opstijgen was echt geweldig, en ik nam m’n rol als stewie purser zeer serieus door iedereen in het oor te blèren wat ik zag.
Afgelopen dinsdag, woensdag en donderdag ben ik samen met de familie van mijn mentor uit logeren geweest in Republiek. Ze hadden daar een vakantie huisje aan het water dus ook daar had ik wel oren naar. Mijn mentor is een Javaanse vrouw en zowat heel de familie was aanwezig, sommigen bleven anderen gingen weer. Het was echt een komen en gaan van familieleden. Ik heb echt genoten om een aantal dagen tussen deze mensen te leven en hun gebruiken en gewoonten te beleven. Vooral het koken vond ik erg leuk en ik heb goed opgelet in de keuken, dus als ik terugkom kunnen jullie een Surinaams/Javaans etentje verwachten. Iedereen was echt super aardig en ik voelde me helemaal thuis. Het ritme had ik ook snel te pakken, slapen, eten, zwemmen, eten, slapen, eten, zwemmen, slapen……Heerlijk!
Tonnetje rond begon ik de volgende dag aan m’n volgende tour. Isadow.
Isadow is een Vakantie oord dat op een Samarakaans eilandje in de Suriname rivier ligt.
Samen met Maud en Rob haar moeder en tante gingen we op pad. De eerste 5 uur waren per bus en het laatste uur was per korjaal, dat is een lange smalle boot die heel laag op het water ligt. Het uitzicht vanuit de korjaal was werkelijk prachtig.heel Mooi woud en aan de oever waren kinderen aan het zwemmen en vrouwen de was aan het doen in de rivier. Super veel vogels, die boven het water aan het vissen waren. Ik heb zelfs een ijsvogel gezien en moest meteen aan jou denken Petter. In het echt is ie zoveel mooier dan in het boekje waar we vroeger altijd in keken. Rond het eilandje ligt een prachtige sula (stoomversnelling) waar je lekker in kunt gaan liggen zodat je door het water gemasseerd wordt. We sliepen in een hutje wat voor sommigen onder ons (lees moeder een tante van Maud) de nodige spanning opleverde. De dames vonden het maar niets en waren panisch voor alle ritselende geluiden die uit het strodak kwamen. Resultaat was dat er een enorme bouwlamp mee de hut in moest en de rest van de nacht aan bleef.
’s Avonds zijn we uiteraard weer op dierenjacht gegaan. Ik blijf dit zo enorm spannend vinden. Gewapend met een zaklampje met lege batterij ging ik achter de gids aan de jungle in. Uit mijn lampje kwam zo’n zielig lichtstraaltje dat ik al snel besloot om m’n lamp uit te doen en met de gids mee te kijken. Bij het water aangekomen scheen hij op de oever aan de overkant….en ja hoor daar zat ie…..m’n eerste kaaiman!!!!! Zo gaaf en tegelijker tijd zo bizar ik had daar een paar uur eerder lekker liggen poedelen in het water..
De vogelspinnen en kikkers van daarvoor vielen echt in het niets bij deze vondst..Geweldig.
De volgende dag moesten we afscheid nemen van Rob en Maud die gingen naar huis omdat Rob z’n vlucht een dag later ging. Voor de achterblijvers was het gelukkig nog niet voorbij. Er stond een bezoekje aan nabij gelegen dorpjes op het programma. Per korjaal werden we door de bootsman behendig door de sula vervoerd. De dorpjes die we bezochten waren Samarakaanse marron dorpjes. Vanaf het begin van de kolonie zijn slaven de plantage ontvlucht de bossen in, ze stichtten daar nederzettingen, deze bevolkingsgroep worden de marrons genoemd. Bij het aanmeren stond ons een soort van veredelde vogelverschrikker op te wachten. Dit is de poortwachter van de marrons. Voor je het dorp in gaat moet je onder een poort met hangende bladeren door lopen, dit is om de boze geesten weg te houden uit het dorp. De marrons hebben geen goddelijk of christelijk geloof, ze geloven in geesten en overal in het dorp zie je rituelen om de boze geesten weg te houden en goede geesten te eren. Heel bijzonder om te zien. De marrons leven geheel afgezonderd en op een geheel eigen wijze, ik voelde me echt een indringer om als verwende Hollander door dat dorp te banjeren.
Na een wandeling door drie dorpjes gingen we per korjaal terug naar Isadow. De tocht werd onderbroken door een duik in de sula die we tegen kwamen.
Iedereen was kapot toen we terug kwamen, lekker eten en vroeg naar bed. Ik ging slapen en werd een uur later wakker door de tante van Maud die op haar gemak het gehele tropische regenwoud aan het zagen was. Mijn god ik wist niet dat een mens zo’n geluid kon produceren. In het begin vond ik het wel grappig maar na een half uur was ik al licht geïrriteerd, na een anderhalf uur werd ik boos na 3 uur wanhopig en na 4 uur had ik het niet meer. Om kwart over 5 trok ik het niet meer en ben opgestaan. In het pikkedonker ben ik op de rotsen aan het water gaan zitten en heb de nacht zien vertrekken en de dag zien komen, prachtig.
Doordat ik die nacht niet geslapen had heb ik van de terugreis bijna niets meegekregen en heb alleen maar liggen slapen.
Morgen beginnen de scholen weer en ik heb echt zin om aan de slag te gaan, tijd om te gaan doen waarvoor ik hier gekomen ben, stage lopen!
Liefs mar!
Wat gaat de tijd toch snel! De paasvakantie is alweer voorbij en ik heb niet stilgezeten.
Dinsdag ochtend werd ik gewekt door een smsje, van Maud mijn huisgenootje die bij een touroperator stage loopt. De rivercruise was de volgende dag in de aanbieding en of ik zin had om mee te gaan…..Het idee van een hele dag lekker op het water in een boot sprak me wel aan en ik smste haar terug dat ze me in mocht schrijven.
De volgende ochtend ging ik gewapend met een handdoekje en zonnebrandcrème richting pier. Omdat de cruise niet helemaal volgeboekt was gingen Maud en haar vriend Rob (die hier op vakantie is) ook mee. Super gezellig.
Het was echt een super mooie dag, geen zuchtje wind en zeven zonnen, just the way i like it!
De eerste stop die we maakte was op Fort Nieuw Amsterdam. Eerst ff een wandeling rond het fort en daarna naar het openlucht museum. Tijdens het wandelen even gekletst met de andere toeristen die mee waren. Ik had al na 5 minuten een blok van pak en beet 100 kilo aan m’n been. Een sugar-lee hoopper look-alike vond het nodig me op de hoogte te brengen van haar gehele persoonlijke levensverhaal, en geloof me het was gedetailleerd.
In het begin kon ik nog wel vriendelijk terug lachen maar op een gegeven moment had ik het wel zo gehad dat zelfs knikken met m’n hoofd te veel moeite kostte.
Bij de gevangenis aangekomen had ik het punt bereikt dat ik haar met liefde en plezier opgesloten had in de isoleercel. Gelukkig kon ik op dat moment van haar ontsnappen…..ik bedenk me voortaan 10 keer voor ik iemand vraag wat ze van Suriname vinden…
Ondanks het getetter van Sugar-lee in m’n ene oor heb ik echt m’n ogen uitgekeken, Nieuw Amsterdam is echt heel mooi. Hup de boot in en op naar de volgende bestemming. Onderweg vond Sugar-lee het nodig om zich bonteficaal op dek in haar bikini te hijsen, dat was ook echt even teveel van het goede en zal nog lang badend in het zweet wakker worden van het beeld dat op mijn netvlies gebrand staat. Ondertussen ging ze onverstoorbaar door met haar monoloog over fotografie tegen Rob, arme jongen….
Frederiksdorp was onze volgende halte. Frederiksdorp is een plantage die in de oude staat is hersteld. Het geeft een goed beeld van hoe het plantageleven geweest moet zijn. We hebben er heerlijk geluncht en daarna hebben we onze biezen weer gepakt.
Ondertussen was het behoorlijk warm geworden en stond de volgende activiteit op het programma, zwemmen in de commewijnerivier! Er zat behoorlijk wat stroming dus iedereen moest een zwemvestje om en daarna lekker vanaf de boot in het water plonzen! Alleen Maud en ik lagen op een gegeven moment nog in het water, dobberend aan de reddingsboei. De bootsman zette de boot in z’n achteruit en daar hingen we, als twee kleine kinderen, lachend en gierend aan de boei achter de boot aan. Geweldig!
Na de laatste stop bij plantage rust en werk zetten we koers richting Paramaribo. In de stad aangekomen zagen we een drukte van belang. Het bleek wandelmars te zijn. Een beetje vergelijkbaar met onze wandel vierdaagse maar dan natuurlijk wel met een Surinaams tintje.
We hadden geluk want de mars kwam door onze straat dus we konden lekker vanaf het balkon genieten van de bonte, zingende, dansende stoet die voorbij trok. Echt geweldige sfeertje. Ik kan me een optocht herinneren door ‘t steen, die door een dreigende kater na 5 minuten al loodzwaar was, nou dat was echt peanuts vergeleken met deze tocht. De deelnemers leggen onder begeleiding van een drumband dagelijks een tocht van 15 km af. En geloof me ze lopen niet gewoon maar dansen de gehele trip uitbundig! Had spontaan zin om mee te doen..ik, als ervaren optochtloopster!
Dat weekend stond er weer een tripje op het programma, Matapica. Dit is een strand waar zeeschildpadden aan land komen om eieren te leggen. Op het eiland is voor de rest bijna niets, een hutje en een hangmattenkamp. Per boot zijn we naar het strand gevaren, eerst een stukje Commewijne rivier en daarna de oceaan op. De boottocht was super lachen, lekker hoge golven en zo nu en dan kwamen we met ons bootje echt los van het water. Bij aankomst hangmatje opgehangen en lekker gezwommen in de zee. Omdat er voor de rest helemaal niets is op het strand was er een muziekinstallatie en een salsaleraar mee. Dus na het eten de voetjes van de vloer en hebben we salsales gekregen op het strand. Daarna was het wachten tot het vloed werd. Pas bij vloed komen de enorme beesten aan land. Tot nu toe hadden we nog niet echt gelukt gehad met het spotten van dieren en ik zag het al helemaal gebeuren dat er geen enkele schildpad legdrang had. De tijd hebben we gedood met het drinken van biertjes, het hangen rond het kampvuur en het luisteren en vooral dansen op de cd van Lucky Dube die ik van de taxichauffeur had afgetroggeld.
Eindelijk was het vloed en we waren niet meer te houden. De toch werd ingezet. Muisstil liepen we achter de gids aan, geen enkel licht mocht aan. De schildpadden zijn namelijk heel gevoelig en bij een schijnsel van een lantaarn of het silhouet van een mens kunnen ze al afschrikken en niet aan land komen. Na driekwartier lopen zakte de moed me redelijk in de schoenen, nog geen spoor van een schildpad te zien. Tot het moment dat de gids zijn armen wijd deed, het teken dat hij wat zag. Iedereen moest hurken op het strand en super stil zijn. En toen hoorden we haar, scharrelend op het strand. Het was een green turtle beter bekend als de soepschildpad. En geloof me daar kun je heel wat bouillon van trekken, wat een enorm beest.
Ze was nog maar net aan land en was nog bezig een nestplaats te zoeken. Dit kan even duren en dus besloten we door te gaan. Nog geen 5 meter verder gingen de armen van de gids weer uit elkaar. Een enorm zandspoor ging het struikgewas in. En daar was een andere soepschildpad bezig een gat te graven. Even rustig wachten tot ze uitgegraven was en toen kon het leggen beginnen.Tijdens het leggen zijn de beesten in trance en kun je echt heel dichtbij komen. Ik heb zowat met m’n neus onder de schildpad gelegen en kon heel goed zien hoe de eitjes in het nest vielen. Ze komen echt om de 5 seconden eruit gefloept en het lijken net pingpongballetjes. Daarna gooit ze het nest dicht en camoufleert ze het met takken en zand, daarna gaat ze terug naar Afrika.De eieren worden door de zon uitgebroed. Prima vangst dus twee schildpadden, tevreden ging iedereen in z’n hangmatje om lekker te slapen.
De volgende dag gingen we terug naar huis, we hoorden ons vervoer al aankomen maar zagen nog niets, even later zagen we het zand opstuiven en daar kwam ie uit de lucht gevallen, de helikopter. Echt super gaaf met 3 tegelijk werden van het strand naar de stad vervoerd. Wij waren als laatste aan de beurt, Sabrina, Igrid en ik. Iedereen werd geïnstalleerd en kreeg een koptelefoon op zodat we onderweg met elkaar konden praten. Het opstijgen was echt geweldig, en ik nam m’n rol als stewie purser zeer serieus door iedereen in het oor te blèren wat ik zag.
Afgelopen dinsdag, woensdag en donderdag ben ik samen met de familie van mijn mentor uit logeren geweest in Republiek. Ze hadden daar een vakantie huisje aan het water dus ook daar had ik wel oren naar. Mijn mentor is een Javaanse vrouw en zowat heel de familie was aanwezig, sommigen bleven anderen gingen weer. Het was echt een komen en gaan van familieleden. Ik heb echt genoten om een aantal dagen tussen deze mensen te leven en hun gebruiken en gewoonten te beleven. Vooral het koken vond ik erg leuk en ik heb goed opgelet in de keuken, dus als ik terugkom kunnen jullie een Surinaams/Javaans etentje verwachten. Iedereen was echt super aardig en ik voelde me helemaal thuis. Het ritme had ik ook snel te pakken, slapen, eten, zwemmen, eten, slapen, eten, zwemmen, slapen……Heerlijk!
Tonnetje rond begon ik de volgende dag aan m’n volgende tour. Isadow.
Isadow is een Vakantie oord dat op een Samarakaans eilandje in de Suriname rivier ligt.
Samen met Maud en Rob haar moeder en tante gingen we op pad. De eerste 5 uur waren per bus en het laatste uur was per korjaal, dat is een lange smalle boot die heel laag op het water ligt. Het uitzicht vanuit de korjaal was werkelijk prachtig.heel Mooi woud en aan de oever waren kinderen aan het zwemmen en vrouwen de was aan het doen in de rivier. Super veel vogels, die boven het water aan het vissen waren. Ik heb zelfs een ijsvogel gezien en moest meteen aan jou denken Petter. In het echt is ie zoveel mooier dan in het boekje waar we vroeger altijd in keken. Rond het eilandje ligt een prachtige sula (stoomversnelling) waar je lekker in kunt gaan liggen zodat je door het water gemasseerd wordt. We sliepen in een hutje wat voor sommigen onder ons (lees moeder een tante van Maud) de nodige spanning opleverde. De dames vonden het maar niets en waren panisch voor alle ritselende geluiden die uit het strodak kwamen. Resultaat was dat er een enorme bouwlamp mee de hut in moest en de rest van de nacht aan bleef.
’s Avonds zijn we uiteraard weer op dierenjacht gegaan. Ik blijf dit zo enorm spannend vinden. Gewapend met een zaklampje met lege batterij ging ik achter de gids aan de jungle in. Uit mijn lampje kwam zo’n zielig lichtstraaltje dat ik al snel besloot om m’n lamp uit te doen en met de gids mee te kijken. Bij het water aangekomen scheen hij op de oever aan de overkant….en ja hoor daar zat ie…..m’n eerste kaaiman!!!!! Zo gaaf en tegelijker tijd zo bizar ik had daar een paar uur eerder lekker liggen poedelen in het water..
De vogelspinnen en kikkers van daarvoor vielen echt in het niets bij deze vondst..Geweldig.
De volgende dag moesten we afscheid nemen van Rob en Maud die gingen naar huis omdat Rob z’n vlucht een dag later ging. Voor de achterblijvers was het gelukkig nog niet voorbij. Er stond een bezoekje aan nabij gelegen dorpjes op het programma. Per korjaal werden we door de bootsman behendig door de sula vervoerd. De dorpjes die we bezochten waren Samarakaanse marron dorpjes. Vanaf het begin van de kolonie zijn slaven de plantage ontvlucht de bossen in, ze stichtten daar nederzettingen, deze bevolkingsgroep worden de marrons genoemd. Bij het aanmeren stond ons een soort van veredelde vogelverschrikker op te wachten. Dit is de poortwachter van de marrons. Voor je het dorp in gaat moet je onder een poort met hangende bladeren door lopen, dit is om de boze geesten weg te houden uit het dorp. De marrons hebben geen goddelijk of christelijk geloof, ze geloven in geesten en overal in het dorp zie je rituelen om de boze geesten weg te houden en goede geesten te eren. Heel bijzonder om te zien. De marrons leven geheel afgezonderd en op een geheel eigen wijze, ik voelde me echt een indringer om als verwende Hollander door dat dorp te banjeren.
Na een wandeling door drie dorpjes gingen we per korjaal terug naar Isadow. De tocht werd onderbroken door een duik in de sula die we tegen kwamen.
Iedereen was kapot toen we terug kwamen, lekker eten en vroeg naar bed. Ik ging slapen en werd een uur later wakker door de tante van Maud die op haar gemak het gehele tropische regenwoud aan het zagen was. Mijn god ik wist niet dat een mens zo’n geluid kon produceren. In het begin vond ik het wel grappig maar na een half uur was ik al licht geïrriteerd, na een anderhalf uur werd ik boos na 3 uur wanhopig en na 4 uur had ik het niet meer. Om kwart over 5 trok ik het niet meer en ben opgestaan. In het pikkedonker ben ik op de rotsen aan het water gaan zitten en heb de nacht zien vertrekken en de dag zien komen, prachtig.
Doordat ik die nacht niet geslapen had heb ik van de terugreis bijna niets meegekregen en heb alleen maar liggen slapen.
Morgen beginnen de scholen weer en ik heb echt zin om aan de slag te gaan, tijd om te gaan doen waarvoor ik hier gekomen ben, stage lopen!
Liefs mar!
-
23 April 2007 - 17:55
Karlien:
hé stewie! ik kijk met vertrouwen toe hoe jij m'n job overgenomen hebt als purser! goed bezig!!
wat een verhalen mar, prachtig!
Over die optocht hé.. is dat niet
iets voor ons voor volgend jaar? ;-) ervaren optochten lopers als we zijn!
de groeten in paramaribo!!
SOKO SOKO!
x karlien -
23 April 2007 - 18:31
Sonja:
Hey Mar,
Alweer een superavontuur, wauw. Je ziet trouwens al aardig bruin, maar het kan altijd nog bruiner :-).
Nou Mar,nog heel veel plezier verder en die de groeten aan Sugar Lee.
x Son -
23 April 2007 - 19:38
Erik:
Mar,
Is die Sugar-Lee nog vrij? Yo desperado! -
23 April 2007 - 21:06
Astrid V.:
He wat leuk dat je in Suriname zit...me zus smste al dat ze je was tegen gekomen...leuk -
23 April 2007 - 22:14
Nielsje B.:
Hoi Martertje,
Je komt aardig los daar in Suri. Ik begin ook al behoorlijk te twijfelen of ik je nog wel mee naar huis krijg eind juni. De verhalen zijn weer super en de foto's overtreffen m'n stoutste verwachtingen. Thanx, ik kan er weer 'even' tegenaan. Veel plezier op school morgen en let op 'vreemde' armen in je bed!
Dikke kus,
Niels -
24 April 2007 - 07:13
Annegien:
Hey Mar,
Wat een super avonturen alweer. Super gaaf. Nou jij komt niets te kort daar in het mooie suri. Slapen op een onbewoond eilandje in een hangmat...wow dat wil toch iedereen.
Geniet er maar van en succes weer op school.
Kus kus Annegien -
24 April 2007 - 07:26
Dominic:
Je lijkt wel G.I. Jane op die boot :)
Veel plezier nog,
Dominic -
24 April 2007 - 07:54
Vivian:
Wat heb je weer prachtige foto´s...
Geef je ook nog les? Of ben je alleen maar aan het rondreizen ;-)
Wat grappig, ik ben ook een paar dagen op Isadow geweest, is het jou toevallig ook opgevallen dat er rare tekeningen op de bedden in de hutjes staan???
Kijk alweer uit naar je volgende verhalen..
xx -
24 April 2007 - 07:55
Vivian:
Ohjaa.... Trouwens een hele overwinning! Jij met die bananen.. :-D -
24 April 2007 - 11:13
Jacqueline:
Hé Mar
wat een leuk en enthousiast verhaal weer
Wij komen héél graag eens Surinaams/javaans eten in Breda, we hoorden van Niels dat je gek bent op het eten daar, krijgen we een rond Marjolijntje terug????
liefs Jacqueline en Roger -
24 April 2007 - 11:59
Tamara:
jee,marjolein
dat is nog eens een supervakantie!!! echt heel gaaf om te lezen en de foto,s ook. hier is het ook heerlijk weer, en genieten we van het strand en een roseetje!!! dus we mogen niet klagen!!! maar wat een avonturen jij mee maakt niet te geloven, als ik geen kindjes had gehad,(maar ja ,niemand laat zijn eigen kind(eren) alleen) had ik het ook gedaan. dit is echt om nooit meer te vergeten!!! geniet ze nog verder, en ik ben ook heel benieuwd hoe het met je klasje daar gaat,succes!!!!
groetjes tamara.
p.s. ik ben vorige week begonnen met mijn stage samen met margo mara en astrid op de liniedoorn een zwarte school, ook heel apart een klasje met alleen maar alochtonen, heel leuk!!! -
24 April 2007 - 13:24
Mar:
He stewie, ik moest zo lachen om je foto met koptelefoon op haha. Superleuke foto`s en weer leuke verhalen.
Hier is ook alles goed. Heb alleen met mn gebit in een glasplaat gehapt.. Maar dat verhaal krijg je nog wel te horen... Tandjes zitten er nog in , ik zie er nu alleen een beetje uit als michael reiziger...
x mar -
24 April 2007 - 17:27
Mama Chris:
Wat een avontuur en wat een fantastiche fotos. We lezen met veel plezier je verhalen. Kijk wel uit voor al die enge beesten.Ik ben "Hoe duur was de suiker ?"
aan het lezen dat gaat over de Marrons in Suriname rond 1773. Verder veel succes op school.
Liefs Mama Chris -
26 April 2007 - 09:55
Sanne:
Ik blijf maar hetzelfde zeggen: zo leuk om te lezen allemaal omdat ik weet hoe het is en zelf ook allemaal meegemaakt heb. Isadou vond ik zelf helemaal super. Ik was daar geweest en een week later toen ik weer in Paramaribo was waren in de binnenlanden die overstromingen en toen waren alle huisjes van isadou weg (zo raar als je daar een week van tevoren geweest bent). Wel leuk om te lezen nu dat het allemaal weer opgebouwd is. Wil je van mij nog een x de groetjes doen aan Yvonne (stageschool). Als je terug bent wil ik nog wel een x je foto's zien :) Ik zit hier nu heel saai op het nieuwe gebouw van de Pabo, druk met mijn afstuderen. Gelukkig is het wel lekker weer hier dus met jou verhalen erbij krijg ik weer een beetje Suriname gevoel.
Bosi Sanne -
26 April 2007 - 14:58
Hendrik:
het ziet er echt super uit! leuke foto's! Heb je Sugar Lee ook vastgelegd op beeld?
Geniet ze! En vooral leer ze ahum.... :-)
Grtz Hendrik -
27 April 2007 - 09:35
Niels:
Hoi Martertje,
Bedankt voor je foto's in groot formaat. Ik vind ze echt super. Fijn weekend!
Kus,
Niels -
27 April 2007 - 17:20
Jelle:
He Mar,
Even een berichtje! Net heerlijk surinaams gegeten (Bowkes heb gekookt, we worden al een degelijk stel). Vanavond lekker chillen op balkon. Morgen gaan we Maastricht onveilig maken! Maar Mar we missen je wel! Geniet weer van je lang weekend, veel plezier bij de feesten!
Grtz x Jelle -
01 Mei 2007 - 21:33
(jouw) Truutje:
Hoi marinsuriname.waarbenjijnu? Nou, ws niet in curacao zoals sommige denken :-)
Sorry dat ik zo laat reageer, maar toen ik dit verhaal en ook je vorige verhaal las, kwamen er zoveel herinneringen naarboven zodat ik ff niet kon reageren..was in een soort onstabiele emotie ( zoiets als mijn linkervoorwieltje, dat weet je ws nog wel), Toen ik destijds op " woodenlegisland " zat, heb ik ook eens 2 dagen vastgezeten met mijn rollater in de modder..en niemand die me kwam helpen ( alleen een boze voicemail van steven k. : "truut, waar ben je..als je niet binnen 24 uur komt werken, dan mop ik je eralsnog uit"!!). Je snapt wel hoe ik me voelde ( jij bent altijd de enige die me begrijpt). Wat jij met (haver)maud in bed meemaakte, die onverwachte arm om je heen, nou , zoiets hoopte ik ook mee te maken toen diezelfde steven bij mee bleef slapen...helaas heb ik geen vinger! gevoeld die nacht)...sorry dat ik zo openlijk tegen je ben, maar jij bent de enige die me snapt.
Er was trouwens nog een klachtenbrief op het werk. Die ene jongen ( met die enge ogen!!) kwam binnen lopen en zei: Wie is trudelientje? Ik heb namelijk een klachtenbrief over haar. Ik stak angstig mijn hand op..gelukkig was het een grapje en bleek de brief voor Joke Poelepoel te zijn...pff..kwam ik goed weg!!
Nou, dat was het weer.
Wil je meer van mijn avonturen lezen? ga naar ; truutjeopwoodenlegislanddeeltwee@daarbeniknuvoorzolanghetduurt.nl
-
03 Mei 2007 - 19:20
Miranda:
Leuk om al je berichten te lezen. Een top tijd, geweldig. Tot volgend schooljaar.
Groetjes Miranda 3P -
03 Mei 2007 - 19:20
Sabrina:
He Marjolein,
Helaas moet ik aankomende zondag weer vertrekken naar Nederland maar ik wil je toch nog bedanken voor de leuke tijd die ik met je gehad heb in Suriname. Verder wil ik je natuurlijk ook nog een hele leuke tijd toewensen maar dat komt vast wel goed.
Niels, bedankt voor je leuke berichtjes en jammer dat ik je niet kan ontmoeten hier in Suriname. Je gaat het vast naar je zin krijgen hier met Marjolijn, ze heeft heel wat in petto!
X Je huisgenoot, Sabrina -
04 Mei 2007 - 10:47
Paul:
Hoi Marjolijn!
Ik zag op teletekst dat Nick en Simon vanavond optreden in Paramaribo en dat ze daar erg populair zijn. Daar was toch ook fan van ? Of was jij meer fan van "patricia power to the king kong uit schoonhoven"...hoe zou het daar mee zijn?
-
06 Mei 2007 - 16:10
Robenbia:
he bosnegertje, hoe ist ermee??
hier goed hoor gister is niels langs geweest, en was wel gezellie. we hebben alles voor de trouw doorgenomen(nouja bia en niels dan hahaha). ik ben nu druk met de auto van lo, die is naar de spuiter geweest en ziet er echt heel gaaf uit. en omdat ik er nu zelf ook veel aan heb gedaan, ben ik er ook wel een beetje fan van geworden en als ie optijd klaar is dan rijden we ermee van het gemeentehuis (hulst) naar de kerk (klooster)cool he. en oja niels wil ook een hond want die druppel heeft heel de avond met quincy gespeeld, daar hebben we bewijs van op foto.
verder is er niet veel gebeurt hier wel heb ik nog het koegat leeg gevist samen met nijs. 12 kerpels en 2 dikken palingen, dus pa en ma ook blij. gr robin en bia en die hond -
08 Mei 2007 - 14:09
Annet :
hoi mar
wij leven nog steeds met je verhalen mee.
o,ja chris en ik hebben allebei rood haar,maar of dat blijft
groetjes van ons uit sas PARA -
10 Mei 2007 - 08:16
Oma Boogaert:
Vanuit het internetcafé Antonius, zit ik naar jouw belevenissen te kijken in suriname.
Het ziet er allemaal geweldig uit.
Pas maar op met al die wilde beesten daar.
Groetjes Oma en Julia. -
10 Mei 2007 - 17:54
Oma Dina:
Hier is alles goed,ik heb je kaart ontvangen.Ik hoor dat je veel ziet en beleefd.Niels belde gisteren nog,hij zij nog een maandje en dan ga ik er om,en ik zei neem haar terug. Ik wens je leuke nog tijd en vele kusje van je OMA -
11 Mei 2007 - 14:25
L.N.P.Ters:
Hoi Marjolijn,
Kom er net achter dat je in Suriname zit ipv Curacao..had je wel eens mogen zeggen!!
Wil je trouwens subcase met ID 613296 behandelen ( = terugbellen ivm opzegging) ( klant bergkotte) en opnieuw dispatchen? -
12 Mei 2007 - 20:43
Paul:
Marjolijn, deed jij /deden jullie mee?
Onze postcode is in de prjzen gevallen:
( dit bericht staat in BN/De stem:
Verder zijn ruim 3400 inwoners van de Bredase binnenstad sinds gisteren 294 euro per lot rijker. Het toeval bracht het mediacircus van de Nationale Postcode Loterij gisteravond naar het Chasséveld om de wijkprijs uit te reiken. Zo'n drieduizend bezoekers kwamen naar het plein om in de feestvreugde te delen. -
14 Mei 2007 - 17:20
Ingrid:
Hey marjolijn!
Hoe is het bij jullie? Hebben jullie het leuk gehad dit weekend? Met mij gaat het goed! Tijdens de vlucht alleen maar geslapen, ik was er zó!
Ik mis jullie wel hoor!! Ik ben nu een paar dagen weer in Nederland maar wel weer wennen hoor! Het is erg koud en vandaag moest ik weer naar college. Wel weer heerlijk om iedereen weer te zien! Mijn vriendinnen hadden een verrassingsetentje geregeld, ik had echt niets door! Daarna met z'n allen stappen is dan ook wel weer fijn! Wel leuk dat ik jullie nu nog een beetje kan volgen via de sites! hopelijk staan er snel weer wat verhalen op! O ja in Groningen heb je veel surinaamse toko's en afhaaltentjes! Dus ik heb vandaag weer een lekkere bakabana gehad! Groeten aan de rest en tot mails,
Liefs Ingrid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
