jarig zijn in Suriname!

Lieve allemaal!

Weer een week voorbij en wat voor week!
We gaan even terug in de tijd en gaan verder waar ik vorige keer geëindigd was.

Zaterdag was ik jarig! Super bedankt voor al jullie lieve berichtjes, telefoontjes, kaarten, bloemen en cadeautjes! Echt geweldig! Voelde me zo jarig. Heb echt een super leuke dag gehad!
’s Avonds hadden we het concert van Lucky Dube. Samen met mijn huisgenootjes zijn we eerst naar de waterkant gegaan waar we hadden afgesproken met andere stagiair(e)s. Na een paar parbobiertjes gingen we richting concert.
Grappig dat we allemaal echt nog de Nederlandse mentaliteit hebben. Op het kaartje stond namelijk dat het voorprogramma begon om 20.00 uur. Wij waren netjes om 19.45 aanwezig….als enige..! In Suriname nemen ze het allemaal niet zo nauw met de tijd en hebben we dus tot 22.30 moeten wachten tot het eindelijk begon….

Het was echt te merken dat Lucky dube heel populair is in Suriname. Het is bijna niet te beschrijven hoe geweldig de sfeer was. Openlucht, snik heet, steen goede muziek ( vergelijkbaar met Bob Marley) en overal om me heen echte rasta’s die helemaal uit hun dak gingen. Echt geweldig. Na een paar nummers was ik echt helemaal doorweekt, alsof ik met kleren en al onder de douche had gestaan! Maar oooooowww zooooooo gaaf..

De volgende dag stond er een tour naar Brownsberg op het programma, Dit is een natuurpark op ongeveer 112 kilometer van Paramaribo. Mijn eerste kennismaking met het binnenland!
Om 7 uur s morgens (veel te vroeg en echt te weinig slaap!) werden we opgehaald met de bus. Voor het eerst over de Afobakaweg. Dit is een bauxietweg die naar het binnenland gaat. De weg zit vol hobbels en putten dus van slapen onderweg is niets gekomen, daarvoor was de omgeving ook echt veel te mooi. Helemaal door elkaar geschud kwamen we aan bij de voet van de berg. Het was echt adembenemend mooi toen we het woud inreden. Wouw wat een natuur!

Op de berg hebben we eerst een kleine wandeling gemaakt naar het uitkijkpunt over het Brokopondostuwmeer. Super mooi om te zien. Na de lunch stond er een pittige wandeling naar de twee watervallen op het programma. Eerst naar de Irenevallen want die waren het verste weg. De tocht naar beneden ging echt prima. Blij dat ik mijn bergschoenen had aangeschaft want dat was echt geen overbodige luxe.
Lekker afkoelen onder de waterval en tja…toen over het zelfde pad terug naar boven. Na 300 meter klimmen gutste het zweet echt van m’n lijf. Het was snikheet en de regenbui van een paar uur geleden was aan het verdampen dus het was lekker klam! Maar wat een natuurpracht.
Op de uitkijkpunten kun je het hele woud overzien, daar zit je dan op een rots genietend van de natuur en de geluiden van tropische vogels en brulapen op de achtergrond…..sssttttt….
Op de terugweg hebben we de andere afslag genomen naar de Leovallen. Die liggen iets hoger op de berg, zo’n beetje halverwege. Ik kon geen pap meer zeggen toen we terug op de top waren.
Op de terugweg in de bus konden zelfs de hobbels me niet wakker houden, zo afgemat was ik.

Daar in Nederland iedereen gehaast over straat loopt met mp3 spelers in de oren, slenteren de Surinamers over straat met een klein kooitje met daarin een super kleine zangvogel.( het verschil moet er zijn..) Ze worden echt overal mee naar toe genomen, te voet, op de brommer, in de auto of bus, tijdens het winkelen, je kunt het zo gek niet bedenken. Iedere zondag is er in de palmentuin een wedstrijd, het vogeltje die de meeste klanken uit kan stoten is de winnaar. Het is echt de nationale sport hier. Sinds kort lopen er ook 3 bakra’s met zo’n vogelkooitje rond!
Het leek ons superleuk om ook zo’n vogeltje te hebben. De huisbaas had geen bezwaar sterker nog, hij steunde ons plan en zou een haakje maken aan het plafond op het balkon zodat ons vogeltje daar zou kunnen vertoeven. Wij naar de dierenwinkel om zo’n beestje. We hebben puur op uiterlijk geselecteerd, het is een roti geworden, een bruin vogeltje met een rode borst. We hadden heel wat bekijks toen we terug naar huis liepen met onze Piet!
Je snapt dat we ons Pietje een zwaar trainingsprogramma op gaan leggen want uiteraard gaan we meedoen aan de wedstrijden in de Palmentuin. Het zou toch echt een bak zijn als we zouden winnen! Voorlopig blijft het nog bij hard oefenen want we hebben onze Piet slechts een keer een ieniemienie fluitje horen blazen……..!

De stage is echt heel leerzaam. Heb na twee weken al een redelijk beeld van de kinderen en het niveau dat ze op dit moment hebben. Heb zelfs al een dag helemaal alleen gedraaid omdat mijn mentor ziek was. Volgende week is het boekenfestival, denk dat dit vergelijkbaar is met onze kinderboekenweek. We gaan er met heel de school heen, ben super benieuwd! Kinderen hebben nu al zin in het uitstapje en ik eigenlijk ook wel!

Het weekend staat weer al voor de deur, de week is echt voorbij gevlogen! Ook dit weekend staat er weer van alles op het programma, maar daarover later meer….

Liefs mar!